тӱрвычмӧ

тӱрвычмӧ

Г.: тӹрвӹцмӹ

1. прич. от тӱрвынчаш

2. в знач. сущ. чиханье

Тӱрвычмӧ да кокырымо годым черле еҥ умшажым шовыч дене петырышаш. [/i]«Мар. ком.»[/i] Больной при чиханье и кашле должен прикрывать рот носовым платком.

Сравни с:

тӱрвынчыш